05/03/2017. De dag waar ik al een tijd naar toe heb geleefd, is dan eindelijk aangebroken. Het inchecken en het passeren van de douane ging allebei heel erg snel. Eenmaal aangekomen bij de gate kwam pas echt het besef dat ik voor langere tijd alleen weg zou gaan. Op dat moment begon ik het toch wel een beetje spannend te vinden, maar tegelijkertijd had ik er ook super veel zin in. Na een drie uur durende vlucht landde ik om 19:00 uur dan eindelijk in Malaga. De zonsondergang was net aangebroken, wat een erg mooie eerste indruk van de stad gaf. Op Schiphol mocht ik mijn handbagage kosteloos inchecken, dus nu was het wachten op mijn beide koffers. Gelukkig hoefde ik niet lang te wachten, want mijn koffers kwamen als eerste voorbij op de band. Yes, op naar de uitgang! Iemand van Studytravel stond op mij te wachten, maar ik had van te voren geen idee wie dat zou zijn. Er stonden super veel mensen, maar ik zag voor mij niemand met een bordje. Ik vond dit een beetje vreemd, maar goed ik besloot om naar buiten te lopen. Toen ik buiten stond, zag ik dat er aan de rechterkant allemaal mannen stonden met bordjes om mensen op te halen. Alleen kon ik vanaf daar niet meer terug naar binnen. Dat was dus niet zo handig van mijJ Ik moest wachten tot er iemand naar buiten kwam en de deur weer open ging en op die manier kon ik toch snel weer naar binnen glippen. Na goed rond te kijken, zag ik iemand staan met mijn naam. Gelukkig! Het was een wat oudere, erg vriendelijke man. In de auto ratelde hij aan één stuk door. Tot mijn verbazing kon ik merendeels gewoon verstaan, maar terugpraten is toch nog wel lastig. Na een kwartier arriveerden we bij het gastgezin. De meneer belde hen op om te vertellen dat ik er was en zij kwamen mij ophalen bij de poort. Mijn eerste indruk is dat de ouders, Javier en Silvia, erg aardige mensen zijn met twee schattige kleine meisjes, Sara en Alba. Bij binnenkomst viel mij meteen op dat het huis heel erg klein en een beetje armoedig is. Desondanks doet het meteen heel gezellig aan. Er hangen overal foto’s van de familie, de woonkamer ligt vol met speelgoed en met de aanwezigheid van een kleine hond en een kat heb je wel echt het gevoel dat je thuis bent. Nadat ik mijn spullen in mijn kamer had gezet, ging ik op de bank zitten. De ouders waren al bezig met het voorbereiden van het avondeten. De twee meisjes waren een beetje verlegen en zeiden niks tegen mij. Vervolgens was het tijd voor het avondeten; croquetas de verduras con una ensalade de pasta, groentenkroketjes met een pastasalade. Erg lekker! Het was niet heel erg uitgebreid, want de Spanjaarden eten hun ‘lunch’ tijdens het avondeten en andersom. Tijdens het avondeten bleek dat het nog wel lastig is om mij te mengen in het gesprek, dus ik voelde mij wel een beetje ongemakkelijk. Het bleek dat dit gezin al een aantal keer eerder studenten in huis heeft opgenomen, dus dat scheelde weer. Zij waren wilden verder van alles van mij weten; hoe oud ik ben, of ik studeer, of ik zussen/broers/huisdieren heb etc., dus dat was erg leuk.  De meiden gingen rond 21:30 naar bed toe. Dit is voor Nederlandse begrippen best laat voor kinderen van vier en zeven jaar. ’s Avonds heb ik met de ouders een film gekeken. Rond 24.00 ging ik naar mijn kamer toe. Hoe warm het overdag is, zo ‘koud’ is het ’s nachts. Spaanse huizen beschikken normaal gesproken niet over een verwarming, dus ’s avonds voelt het best koud aan.  Ik was nogal moe van alle indrukken die ik die dag op heb gedaan, waardoor ik direct als een blok in slaap viel.

Op maandag begon de eerste echte lesdag, maar allereerst kwam het ontbijt aan bod. Ik had geen idee hoe laat zij zouden ontbijten, maar ik had mijn wekker om 07:30 gezet. Silvia had koffie gezet en een stokbroodje voor mij klaargemaakt met jam. De manier waarop Sara en Alba ontbeten, daar verbaasde ik mij over. Zij aten namelijk cakejes en koekjes die zij in chocolademelk doopte. Er waren een aantal dingen die me deden herinneren hoe het er vroeger ook bij ons thuis aan toe ging, bijvoorbeeld dat de meiden door moesten eten ipv tv kijken of dat ze hun tanden moesten poetsen en zij dit niet wilden doen. Al met al was iedereen om 08:15 klaar om te gaan. Deze eerste dag bracht Javier mij met de auto naar de taalschool en legde mij ondertussen uit hoe ik hier de volgende dag het beste naartoe kan lopen. Eenmaal aangekomen bij de school wisten de leraren precies wie ik was en het was een fijn welkom. Ik mocht plaatsnemen in de tuin om een soort toets te maken, zodat zij een indicatie hebben van mijn niveau. Op een gegeven moment kwamen er zo’n 25 mensen binnen rond de leeftijd 16 jaar. Toen dacht ik ‘O jee, zo veel jongere mensen!’. Het bleek dat zij hier voor een week zijn voor een soort uitwisselingsproject, dus ik zou niet bij hen in de klas komen. Een Engels stel van 29 jaar startte ook vandaag en wij hebben de aankomende tijd les met zijn 3e. De lessen starten elke dag om 09:30 en eindigen om 14:00. Elk uur is er een kleine pauze van vijf minuten en om 11:30 is de grote pauze. De lerares van vandaag heette ‘Encarni’. Alles ging in het Spaans en vrijwel alles was goed te begrijpen. Je merkt dat zij (en waarschijnlijk de andere leraren ook) gewend zijn om rustiger te praten en de vragen zodanig te stellen, zodat het makkelijker voor jou is om te antwoorden. Dit was erg fijn, want op die manier voelt het vertrouwd om het gewoon te proberen/ te doen. Allerlei onderwerpen zijn aan bod gekomen, zo moesten we onszelf voorstellen en hebben we gepraat over Spaanse feestdagen, muziek & eten, maar ook zijn er enkele werkwoorden aan bod gekomen. Ik vond de eerste dag op school heel erg leuk en het kleine klasje is erg fijn, omdat je op die manier veel tijd hebt om te oefenen.

Binnen de school is een stagiaire uit Duitsland, Melina, werkzaam en aan het eind van de les wees zij mij op het activiteitenbord. Vandaag stond er een rondleiding door Malaga op de planning. Aangezien het mijn eerste dag hier was, dacht ik porque no? Om half vijf had ik met haar afgesproken. Maar eerst tijd om terug naar huis te gaan en mij op te frissen, want het voelt hier al aan als zomer! Sara en Alba die gisteren nog niet met mij durfden te praten waren vandaag 180 graden gedraaid. Zij hingen zowat aan mij en wilde allerlei kaartspelletjes spelen. Ik moet zeggen, het is de ideale manier om in de praktijk te oefenen. Ondertussen werd mijn koffer door kleine Alba leeg getrokken en liep zij rond met mijn t-shirts en schoenen. Ook al was mijn kamer aan het eind een bende, grappig was het wel. Vervolgens liep ik richting de kerk waar ik met Melina had afgesproken. We waren met z’n tweeën, dus ik had een privé gids J We namen de bus naar het centrum, wat zo’n twintig minuten duurde. Handig om te weten is dat, waar je ook naar toe wilt, een kaartje €1.30 kost. Toen we aankwamen in het oude centrum, was mijn eerste gedachte ‘wauw’. Ik wist niet waar ik moest kijken, overal super mooie en indrukwekkende gebouwen. Het uitzicht op de zee/het strand met de palmbomen, ik kan daar geen genoeg van krijgen. Maar goed, tijdens de twee uur durende wandeling heeft Melina mij voornamelijk de trekpleisters laten zien, zoals het picasso museum, het amfitheater, het kasteel, verschillende pleinen waar je goedkoop kan drinken/tapas kan eten, de belangrijkste winkelstraat. Ook zijn we langs de bar gelopen waar Melina werkt. Een aantal dagen per week werkt zij daar als een soort propper en danseres om de mensen te entertainen. Ten slotte liet zij mij zien vanaf waar ik het makkelijkst de bus terug kan nemen richting el Palo. Melina vertelde mij dat als ik zin heb om bijvoorbeeld een drankje te doen of om uit te gaan of iets anders, ik altijd bij haar aan de bel kan trekken. Dat zal ik zeker doen, want het is een hartstikke gezellige meid. Op de terugweg ging ik nog snel even langs de Mercadona (De appie van Spanje). Ik had namelijk alweer honger. Ik kocht wat energierepen en fruit om de komende dagen als tussendoortje te eten, maar volgens mij kennen ze hier geen tussendoortje. Toen ik thuis kwam, stond het avondeten al zo goed als klaar. Dit keer een salade met tonijn en kaas en una tortilla de patatas. Opvallend is dat er een hele grote scheut olie wordt toegevoegd aan de salade en als toetje eten zij altijd een stuk fruit. Ik was best wel moe vandaag, dus ik besloot om lekker op mijn kamer te gaan zitten. Al snel kreeg ik gezelschap van de kat die via mijn raam naar binnen sprong. Rond 00.00 ging ik slapen. Gelukkig was het vanavond niet zo koud als gisteren.

07/03/2017, Een nieuwe dag. Vandaag begint school één uur later, maar als nog heb ik mijn wekker op tijd gezet. Rond 07.30 zet Silvia koffie en zet zij een broodje voor mij neer. Na het ontbijt heb ik dus nog ruim 1.5 uur voordat ik vertrek. Terug in mijn kamer, zag ik dat Sara mijn borstel en mijn lippenstift had weten te vinden. Ook werd mij verzocht om haar nagels te lakken met mijn nagellak. Sara wil allemaal ‘meisjes’ dingen doen, echt schattig. Toen ik de deur uitstapte voelde ik de zon meteen branden. Ik was nog geen vijf minuten onderweg en het zweet brak me al uit, wat mede ook komt door de vele heuvels hier. Echter drukt dat de pret van de wandeling niet, want het uitzicht is het meer dan waard. Er is één rivier in de stad. Het is een hele brede en diepe rivier, maar er stroomt maar een straaltje water doorheen. Dat geeft wel aan hoe droog het hier nu al is, laat staan in hartje zomer. Vandaag hadden we een andere leraar, Antonio. Zijn les was weer heel anders dan gisteren. Hij legde alles veel meer uit met gebaren en met voorbeelden, wat soms grappige momenten opleverde. De dag vloog vandaag weer voorbij. Ik besloot om het huiswerk direct op school te maken. Rond 15.00 ging liep ik terug naar huis. Meerdere keren werd ik nagevloten of werd er getoeterd vanuit een auto, nogal irritant! ’s Middags was niemand thuis, dus ik besloot om lekker een stuk te gaan lopen. Onderweg besloot ik om richting Malaga centrum te lopen, wat zo’n zeven km verderop ligt. De route langs het strand was erg mooi. Na zo’n anderhalf uur gelopen te hebben in de volle zon was ik blij dat ik er eindelijk was. Ik plofte neer op een terrasje en bestelde een groot glas cola. Een leuke bezigheid om mensen te kijken. Je pikt de toeristen er zo uit. Zij lopen allemaal in korte broeken en t-shirts en de Spanjaarden lopen nog met een (winterjas) en sommigen zelfs met een muts! Rond 18 nam ik de bus terug richting el Palo. Toen ik thuis kwam, was er een oudere vrouw binnen. Het was de moeder van Silvia. Zij past blijkbaar een aantal dagen op wanneer Silvia en Javier aan het werk zijn. Zij werken allebei tot 20.30. In de tussentijd heb ik buiten met Sara en Alba (en de andere buurtkinderen) onder andere verstoppertje gespeeld. Toen het donker werd, hebben we binnen galgje gespeeld. Dit is een hele effectieve oefening om nieuwe worden te leren. Daarna heb ik Sara geholpen met haar huiswerk en hebben we gepraat over onderwerpen uit haar schoolboek. Ik merk dat het voeren van een gesprek, vooral met Sara, me al gemakkelijker af gaat. Om 21.30 was Javier thuis van zijn werk en was het tijd voor het avondeten, broccoli met kalkoen en soepstengels. We praatten over de Semana Santa, welke begin volgende maand plaatsvindt. Het lukt me steeds beter om een gesprek te begrijpen, te antwoorden en vragen te stellen. Zo is mij verteld dat torrijas (een zoet gebakken broodje) een typische snack is tijdens de Semana Santa. Die ga ik volgende maand zeker ergens scoren!

Vandaag, woensdag, begon ik de dag met hardlopen. Ik had de wekker om 07.15 gezet, nam snel een energiereep en een slok water en vervolgens vertrok ik. Ik besloot om eerst gewoon naar het strand te lopen en vanaf daar te gaan rennen. Er zijn namelijk best veel straten met stoplichten die je over moet steken. Eenmaal bij het strand aangekomen was er een mooie zonsopkomst te zien. Ik ging gewoon langs de boulevard rennen. Er waren rond dit tijdstip best al wat mensen op de been. Voornamelijk oudjes die hun hond aan het uitlaten waren en vissers die met hun boot bezig waren. Na zo´n kilometer was ik al helemaal kapot en besloot ik weer terug te rennen. Al met al heb ik maar een magere drie kilometer aangetikt, maar goed. Ik voelde me duizelig worden, want ondertussen was de zon alweer gaan schijnen. Alsnog had ik verder in de ochtend genoeg tijd om te douchen en te eten enz. Op de een of andere manier moet ik elke keer weer zoeken hoe ik precies naar school kan lopen. Alle straten en huizen lijken namelijk een soort van op elkaar. De school is zo´n 1 kilometer hier vandaan, wat je normaal in 10 minuten loopt, daar doe je nu langer over vanwege de heuvels en de warmte. Vandaag hadden we weer les van Encarni. Volgens mij gaan ze elke dag afwisselen. Bijna twee uur achter elkaar hebben we alleen maar werkwoorden vervoegd, wat op een gegeven moment echt saai werd. Vandaag had ik zelf middageten mee genomen; een stokbroodje kaas en yoghurt met een banaan er door heen. In de pauze stond ik gezellig met Melina te kletsen en zij vroeg of ik het leuk vond om ’s avonds met haar en twee andere naar een salsa les/feestje te gaan. Dat liet ik mij geen twee keer zeggen. Ik had er meteen al helemaal zin in! Na de les heb ik mijn huiswerk weer op school gemaakt. Ik ging terug naar huis om mijn spullen te droppen om vervolgens naar het strand te gaan om de bekende espetos de malaga (sardientjes van de bbq) te proberen. De sardientjes worden op een hele unieke wijze klaar gemaakt, namelijk in een boot die dient als bbq. De mast is een spies waar de sardientjes op zitten. De hele boulevard staat vol met deze bbq´s, wat een erg leuk aanzicht heeft. Ik wist eerst niet zo goed hoe het werkte, maar ik ben gewoon gaan zitten. Je moet de sardientjes in het restaurant bestellen en een medewerker brengt dan de sardientjes vanaf de bbq naar je toe. Het is trouwens ook echt goedkoop; voor €4 heb je tien grote en een broodje waar je goed vol van zit. Toen ik terugkwam, was oma met Sara en Alba naar dansles gegaan. Sara doet flamenco en Alba tapdans. Echt super schattig. Oma had een broodje hamburger en champignonsoep voor mij gemaakt. Javier was ook niet thuis, dus ik heb het eten opgewarmd en zelf in de tuin opgegeten. Om 20.30 had ik met Melina en Blanca (Chinees meisje) afgesproken voor de kerk in El Palo. Het Nederlandse meisje dat ook mee ging, Suzanne, zagen we voor de bar. Op die manier heb ik meteen weer twee nieuwe mensen leren kennen. De bar heet ‘chiquitos cruz’. Wij waren er rond 21.00 uur en toen was het nog redelijk rustig. We bestelden alle vier een ‘Pinto de verano’, een typisch drankje uit Malaga, wat een beetje op sangria lijkt. Op een gegeven moment, toen de ‘uitleg’ begon, ging iedereen in twee rijen staan om de danspasjes na te kunnen doen. Alle Spaanse jongens en meiden konden het voor mijn gevoel al super goed, dus ik voelde me een beetje akward, maar ik ging gewoon meedoen. Ik weet van mijzelf dat ik, in vergelijking met die anderen, niet super goed ben, maar ik heb het wel gewoon gedaan en lol gehad. De muziek die gedraaid werd, is hetzelfde als de spotify lijst die pat en ik altijd luisteren. Vervolgens zijn we nog naar een andere disco gegaan, maar daar was het heel erg rustig, dus zijn eigenlijk weer snel weg gegaan. Uiteindelijk was het best wel laat geworden en waren we rond 5 uur thuis. Eenmaal thuisgekomen, ging de deur van mijn slaapkamer opeens niet meer open… ik heb wel een kwartier aan dat ding lopen draaien. Daarna ging ik maar gewoon op de bank zitten. Volgens mij werd Silvia door mij wakker, want opeens stond ze in de woonkamer. Blijkbaar had Alba de deur dichtgedraaid en gelukkig kon zij de deur alsnog voor mij openen.

De volgende dag werd ik dus wakker na twee uur slaap ofzo. Ik moet zeggen dat ik me, ondanks dat ik moe was natuurlijk, nog best wel goed voelde. Ik ging rond 08:00 uur opstaan. De volgende ochtend vonden ze het gelukkig niet erg dat ik zo laat terug was gekomen. De lessen op school gingen weer zijn gangetje. In de pauze heb ik bij Melina in de tuin mijn yoghurtje gegeten. In de middag ging ik het huiswerk in de tuin maken. Daar was een vrouw een meneer tapdansen aan het leren. Die muziek, ik hou er wel van. Daarna heb ik de bus gepakt naar het centrum. Ik ben naar de primark gegaan. Dit was nog best wel een stuk lopen en ze hadden nauwelijks leuke dingen, dus ik heb niks gekocht. Op de terugweg heb ik wel een buskaart gekocht in een tabakwinkel. Hier kan je een aantal ritten op laten zetten. Ik heb er 20 op laten zetten. Dit is gewoon de helft goedkoper dan als je steeds een los kaartje in de bus koopt. Toen ik thuis kwam, heb ik gedoucht en gewoon lekker op mijn kamer gezeten. Verder niks bijzonders.

Vandaag, vrijdag, staat de laatste schooldag van de week voor de boeg. Het is vandaag weer lekker warm, zo’n 25 graden. Na schooltijd ben ik met Melina en twee Spaanse naar het strand geweest in El Palo. Zij hadden ‘El almuerzo’, de lunch, klaargemaakt. Paella, hoe kan het ook anders. Smaakte heel erg lekker overigens. De zon was duidelijk aanwezig, maar het water daarentegen was nog best wel fris. Het strand valt trouwens een beetje tegen. Het is niet een heel mooi strand, laat ik het zo zeggen. Op heel veel stukken is geen ‘normaal’ zand, maar ligt het vol met stenen, maar als nog niks te klagen ;). Één van hen, Ronny, is professioneel boxer en schijnt best bekend te zijn in Malaga. Hij wilde graag laten zien waar hij trainde. Vervolgens zijn we naar de boxschool gegaan en hebben we een boxtraining meegemaakt. Weer eens een keer wat anders dan normaal haha. Hij woont in de boxschool en aangezien het alweer tijd was voor het avondeten mochten we een soepje mee-eten. Ik en Melina zijn daarna weer terug gegaan. Zij woont trouwens recht tegenover de school in een vrijstaande vila. Het is het huis van de eigenaar van de school en wordt onderverhuurd aan studenten van de school. Aangezien ik van Studytravel nog geen adres had doorgekregen van mijn appartement waar ik op 1 april naartoe ga, heb ik dit op school nagevraagd. Het is bijna zeker dat ik op 1 april ook in die vila ga verblijven, maar twee weken van te voren wordt dit daadwerkelijk bekend gemaakt. Het lijkt mij in ieder geval hartstikke gezellig.

De volgende dag heb ik ’s ochtends rustig aan gedaan. Met de Nederlandse meid die ik van de week heb ontmoet, Suzanne, had ik afgesproken om van het weekend iets te gaan doen. Aangezien de teller vandaag de 28 graden aantikte, was de keuze makkelijk gemaakt, vamos a la playa. Het strand van El Palo is best lang en we besloten om iets verderop te gaan liggen. Op het strand was het niet zo heel druk, maar op de boulevard des te meer. Hoe rustig de boulevard van de week was, zo druk was het er vandaag. Ik had dit aan Silvia nagevraagd. In de zomer, en op een warme dag als vandaag, trekken alle mensen uit de binnenlanden naar de kust, omdat het landinwaarts nog veel warmer is. Ook vertelde zij dat ik het had getroffen met zo’n mooie dag in mijn eerste weekend en dat dit weer in maart uitzonderlijk is. Normaal gesproken is het in maart ‘maar’ zo’n 20 graden in Malaga. Vanaf het plekje waar wij lagen, konden wij lekker ‘aapjes kijken’. Er liepen hele hordes voorbij, van opa’s en oma’s tot kleinkinderen. Alle restaurants langs het strand zaten bomvol en mensen waren buiten zelfs aan het wachten totdat ze konden plaatsnemen. Het was trouwens erg leuk om Suzanne te leren kennen. Ze is al wat ouder, 33, en heeft in januari dezelfde cursus gedaan als ik. Malaga beviel haar zo erg dat ze besloot om terug te gaan. Ook konden we onze ervaringen en overeenkomsten delen. Zo viel het ons beiden op dat elke vrouw als ‘guapa’ (schoonheid/knapperd) wordt aangesproken, ongeacht je leeftijd of hoe je er uit ziet. Of het nou de buschauffeur, de caissière van de supermarkt, een ober in een restaurant of mensen op straat zijn, vrijwel altijd krijg je het woord ‘guapa’ naar je toe geslingerd. In Nederland wordt het denk ik niet zo gewaardeerd als je door een vreemde op zo’n manier wordt aangesproken, maar hier is dat dus heel normaal. Ach, het heeft ook wel wat haha. Op een gegeven moment zijn we naar het appartement van Suzanne gegaan om wat drinken/snacks te halen en dit tijdens de zonsondergang op te eten. Op een gegeven moment werd het wat frisser en gingen we allebei weer naar huis. Een beetje verwilderd van het strand kwam ik thuis en intussen waren er wat familieleden gearriveerd haha. De broer van Silvia, zijn vrouw en hun dochter waren vanuit Marbella langsgekomen. Oma, die ik intussen al ken en hier zowat dagelijks is, was uiteraard ook weer van de partij evenals een aantal mensen die aan ditzelfde pleintje wonen. Iedereen bleef mee-eten. Dit was wel gezellig, want ook de familie van Silvia was geïnteresseerd in mij en stelde mij vragen. Melina ging vanavond al iets anders doen en ik had geen zin om op zaterdagavond thuis te gaan zitten. Ronny vroeg of ik zin had om met hem en zijn vrienden uit te gaan. We hadden bij één van hen thuis afgesproken die midden in het centrum woont. Op het dakterras hebben we een paar wijntjes uit Malaga gedronken. Het was wel een beetje raar, want iedereen ratelde aan één stuk door met een best wel aanwezig accent, wat voor mij nog lastiger was om te volgen. Maar goed, Spanjaarden vinden het wel leuk als je je interesseert in hun taal en je het gewoon probeert. Dit zorgt ook weer voor grappige momenten als je iets weer eens totaal verkeerd uitspreekt ofzo. Rond  1 uur gingen we richting chiquita cruz, dezelfde bar als waar we woensdag waren. Inmiddels waren de straten volgestroomd met jongeren. In deze bar hangt een hele gemoedelijke sfeer. Het is een beetje ‘ons kent ons’ en je hebt er zo aanspraak, dus het was weer gezellig.

Gisteren was het weer laat geworden, dus ik ben deze dag rustig gestart. Aangezien ik hier nieuw ben, denk ik dat Ronny ons een beetje op sleeptouw wilde nemen, want vandaag werden wij uitgenodigd om bij zijn Venezolaanse familie te gaan lunchen. Daar zeiden wij geen ‘nee’ tegen. Het was iets buiten het centrum gelegen, dus we gingen er met de auto naartoe. Het leek wel op een aflevering van ‘welcome to my crib’ van mtv. Het huis, lees vrijstaande vila, was werkelijk waar prachtig gelegen op een berg en je keek uit op een vallei. De tuin was super mooi. Ze hadden meerdere lounge plekken in de tuin, een zwembad en een boomgaard met sinaasappels, mango’s, avocado’s etc. Het eten was overigens ook heerlijk en wat een gastvrije mensen. Aan het eind van de middag zijn we weer in El Palo afgezet. Bij thuiskomst heb ik in de tuin spelletjes gespeeld met Sara, Alba en hun nichtje. Na het avondeten  ben ik meteen gaan slapen. Gek om te bedenken dat ik vorige week aankwam en dat ik hier nu al helemaal mijn draai heb gevonden. Ik heb tot nu toe nog geen enkele spijt van mijn beslissing om hier naar toe te gaan. Integendeel, good memories are just waiting to happen. Op naar een volgende week!