Week 6 (10/04/2017 – 16/04/2017)

Waar Malaga al een aantal weken naartoe leeft, is aangebroken, de Semana Santa. Dit is de heilige/goede week voorafgaand aan Pasen. Rachid heeft het woord Semana Santa wel eens laten vallen, maar toentertijd had ik geen benul wat dit inhoudt. Ondanks dat ik vaak in Barcelona ben geweest, heb ik deze week nooit mogen beleven. Dit komt omdat de Semana Santa voornamelijk in Zuid-Spanje wordt gevierd. De Semana Santa kenmerkt zich door de vele processies die gedurende de hele week gehouden worden. Malaga en Sevilla staan er om bekend de meeste, mooiste en grootste processies te hebben. Leuk om te weten is dat één van de bekendste Spaanse acteur en regiseur, Antonio Banderas, geboren in Malaga en loopt elk jaar mee tijdens de processies. 

Tijdens deze processies, ook wel boeteprocessies, wordt het lijden van Jezus herdacht. De processies worden gevormd door leden van een broederschap. Malaga kent vele verschillende broederschappen. Zij hebben allemaal dezelfde klederdracht, maar onderscheiden zich door diverse kleuren te gebruiken. Allen dragen een lange ‘jurk’ tot aan de grond. Daarnaast dragen de meeste leden van de broederschap een hoge puntmuts wat overloopt in een masker. Het hele lichaam, met uitzondering van de ogen, is bedekt. In combinatie met de wierrook, melancholische muziek en de passie van de Málagueños doet dit best wel een beetje griezelig aan.

Waar het bij de processie allemaal om draait, is de troon (‘el trono’). Een immens grote troon waar een beeld van Jezus en Maria op staat, wordt door de broederschap door de straten van Malaga getild.  Naast de gouden beelden, is de troon rijkelijk versierd met bloemen en kandelaars. Malaga staat bekend om de zwaarste tronen. Een troon weegt zo’n 4000 kilo. Bij elke processie tillen ruim 200 mannen dit gevaarte. Het meest indrukwekkende van alles is dat sommige processies wel 12 uur duren. Deze mannen lopen dus 12 uur lang door de stad met een troon op hun schouders van 4000 kilo! Er zijn ook processies die ‘maar’ vier of vijf uur duren, maar de meesten eindigen pas diep in de nacht. En dit zonder enige pauze, echt ongelofelijk.

De optochten gaan echt stapje voor stapje, vandaar dat sommigen super lang duren (ook afhankelijk van de route en vanuit welke kerken zij starten). Voorafgaand aan de troon loopt er altijd een groep met (jonge) kinderen. Zij lopen met lange kaarsen in hun handen en openen de stoet als het ware. Zij worden gevolgd door een groep (voornamelijk) mannen welke geen puntmuts dragen, maar een ander soort hoofdbedekking met een lange cape eraan vast. Daarna komen de ‘portadores’, degenen die de troon dragen. Er lopen een paar mensen voorop om dit te leiden. Al deze mannen staan echt op een kluitje, dus het is belangrijk dat zij altijd in hetzelfde ritme lopen. Vooral bij de troondragers is het gezicht streng en uitdrukkingsloos, maar bij sommigen liepen de tranen over het gezicht. Dan merk je pas wat voor inpakt het geloof hier heeft op de mensen. Om zich extra in te leven in het lijden van Jezus, liepen velen de hele processie op blote voeten. Dit wordt gedaan om  vergiffenis te vragen voor een zonde die zij hebben begaan. Achteraan lopen de mannen die de muziek maken, soms vergezeld door een groep mannen in een militaire outfit.

Dit allemaal begint op de Domingo de Ramos (Palmzondag), gevolgd door Lunes Santo (Heilige maandag), Martes Santo (Heilige dinsdag), Miércoles Santo (Heilige woensdag), Jueves Santo (Heilige donderdag), Viernes Santo (Goede vrijdag) en wordt afgesloten met de Domingo de Resurrección (Dag van de wederopstanding). Ik ben met Suzanne, Kamil en Erik op dinsdag geweest. Op goede vrijdag ben ik niet gegaan, maar dit is veruit de belangrijkste dag uit de week. Alle broederschappen lopen dan compleet in het zwart en alle lichten worden in het centrum uitgezet. Daarentegen is de processie op woensdag ook bijzonder, omdat één troon dan mede gedragen wordt door een gevangene. Ik heb op school even nagevraagd hoe dat nou precies zit, want dit nieuws haalde zelfs de Nederlandse krant, haha. Het schijnt dat er in het verleden een tekort was aan dragers. Om dit tekort op te vangen, werd er destijds besloten om alle gevangenen mee te laten dragen. Na de processie werden zij weer teruggekeerd naar de gevangenis. Ondertussen is dit een traditie geworden en mag er elk jaar één iemand meelopen. Dit jaar is dit niet gebeurt, geen idee waarom.

Waar we in Nederland met Pasen paaseitjes zoeken in de tuin en gezellig met familie paasbrunchen, gaat dat er hier in het zuiden een tikkeltje anders aan toe. Ik heb mij door de locals laten vertellen dat dit de meest indrukwekkende week is die je in Malaga kunt ervaren.  Daar sluit ik mij bij aan!