Week 3 (20-03-2017 / 26-03-2017)

Na twee weken les te hebben gehad met mijn Engelse buddies Alice & Luke, werden wij de aankomende twee weken vergezeld door een man uit Duitsland, Johan. Hij is woonachtig in Duitsland, maar geboren in België, dus ik had deze weken iemand om Nederlands mee te praten. Hij werkt als steward voor AirBerlin en hij krijgt deze cursus vanuit zijn werk aangeboden. Ik dacht dat Johan een jaar of 35 zou zijn, maar na het voorstelrondje bleek dat hij al 50 is. Iedereen was verbaasd en niemand geloofde dit. Vooral Blanca heeft wel 10 keer gezegd ‘Esto no puede ser possible’, wat ‘Dit is niet mogelijk’ betekent, haha. Aan iedereen hier in de school vraagt ze hoe oud hij/zij is om vervolgens in volledige verbazing te antwoorden dat diegene veel jonger lijkt. Deze week hadden we trouwens de hele week beneden les, in een lokaal dat aan de patio grenst. Iedereen  in de klas had het de hele tijd koud en dus werd de verwarming telkens voluit aangezet. Mijn klasgenoten vroegen mij elke keer waarom ik er zo zomers bij liep, nou ik vind dat niet zo gek als de temperatuur steeds wordt opgevoerd naar 26 graden, haha. Het was deze week weer lekker aangenaam weer in El Palo. In de pauze zitten we daarom met zijn allen gezellig in de patio. Het is een redelijk grote, beschutte tuin. Na een half uur in de zon te hebben gezeten, ben ik al lichtelijk verbrand. Zo snel gaat dat hier al met het voorjaarszonnetje, terwijl het ‘maar’ zo’n 20/22 graden is.

 

Deze week waren er ook twee stagiaires aanwezig in de les. De eerste dagen was er een vrouw en daarna een jongen. In het begin keken ze alleen, maar de twee uur na de pauze gaven zij ook zelf les. Ik vond dat ze het zo voor een eerste keer leuk deden. Je zag echt wel dat ze allemaal dingen hadden voorbereid, zoals spelletjes, video’s en interessante gespreksonderwerpen etc. Die vrouw heeft voor één jaar in Nederland gewoond en ze was helemaal enthousiast over alles wat met Nederland te maken heeft. De volgende dag kwam ze helemaal blij naar mij toe, want ze had haar ‘toppers’ shirt uit 2014 aangetrokken. Ook vond ze de Nederlandse muziek helemaal leuk. Ze kwam aanzetten met muziek van Marco Borsato, Nick & Simon etc. dus dat was wel grappig.

 

Ik vond dit eigenlijk tot nu toe sowieso de leukste week op school. We hebben telkens zo erg gelachen. Zo was er deze week onder andere weer een nieuwe lerares , Bea. Zij heeft een tijd in Engeland gestudeerd en vertelde over haar ‘blunders’ als buitenlander. Zij is heel erg van het dansen/muziek etc. en bij het nummer ‘every breath you take’ dacht zij altijd dat er gezongen werd over ‘every bread you take’, dus zij vroeg zich al af waarom er over een brood gezongen werd, haha. Vervolgens hebben we op youtube een paar filmpjes gekeken over Spanjaarden die Engelse liedjes verkeerd verstaan/interpreteren. Daarna hebben we een spelletje gedaan, waarbij ik en Johan tegen Alice en Luke steeds omstebeurt een werkwoord uit een doosje moesten graaien om het binnen 30 seconden in de tegenwoordige- en de verleden tijd te vervoegen. De verliezers moesten een liedje in het Spaans zingen. Aangezien het gelijk was geworden, waren we allemaal de klos. Wij kozen het liedje ‘Vamos a la playa’, haha lekker makkelijk met maar twee zinnen tekst. Na de pauze moesten we voor de klas iets uitbeelden en de rest moest dan, in de ‘Gerundio’ (-ing vorm in het Engels), raden wat die persoon op dat moment aan het doen was. Dit was ook weer te hilarisch, haha.

 

De meerderheid van de leraren heeft in Engeland gestudeerd, en als iets bijvoorbeeld echt onduidelijk is, dan lichten zij het kort in het Engels toe. Dit komt overigens niet vaak voor, want zij leggen het altijd eerst in het Spaans op een andere manier uit. Maar goed, Encarni daarentegen, is nog nooit buiten Andalusië geweest en zij spreekt echt letterlijk geen woord Engels. Als één van ons na een minuut denken nog niet op het juiste is gekomen, dan proberen we het wel eens in het Engels aan haar voor te leggen. Het grappige is dat zij je dan letterlijk aankijkt alsof ze water ziet branden. Haar gezichtsuitdrukking alleen al is te grappig, omdat ze dan reageert alsof je iets in het Chinees zegt. Op een gegeven moment hadden we het over sport en Luke vertelde dat hij af en toe aan tennis doet. Het Engelse woord ‘tennis’ en de Spaanse vertaling ‘tenis’, zijn zo goed als hetzelfde, maar zij had totaal geen idee waar hij het over had. Op alle mogelijke manieren probeerde we het haar uit te leggen, door het uit te beelden/het te tekenen en na vijf minuten ging bij haar een lampje branden. Ze antwoordde iets in de zin van ‘ohh bedoelen jullie ‘los tenis’?’. Dus, nu elke keer als we ergens niet op komen dan plakken we ‘los’ ervoor of erachter en dan snapt ze het opeens wel, haha. Zulk soort dingen.

 

Woensdagavond was zoals gewoonlijk weer ons chiquita-avondje. Fali, de vriend van Ronny, is dansleraar in verschillende discotheken. Hij nodigde ons uit om donderdagavond langs te komen in Fuengirola. Suzanne was niet zo lekker geworden donderdag, dus ik en Melina werden samen opgehaald door zijn neef om er met de auto naar toe te rijden. Wij hadden er helemaal zin in en dachten dat het net zoiets zou zijn als chiquita, maar het was een nieuwe bar en er waren de hele avond maar drie andere mensen, dus dat viel een beetje tegen haha. Uiteindelijk waren we pas om 03.30 weer thuis, want het was nog best wel een stukje rijden.

 

Vrijdagmiddag heb ik thuis even een siësta gehouden, want ik kon wel wat slaap gebruiken. Die hoofdpijn houdt ook maar steeds aan, maar dat zal wel een combinatie zijn van het slaaptekort en de vochtige kamer waar ik in slaap. In de avond had ik met Ronny afgesproken en hebben we tapas gegeten in een barretje in het centrum en een paar ‘tintos de verano’ gedronken. Rode wijn met cola schijnt ook een populair drankje uit Malaga te zijn. Ik kon me hier niks bij voorstellen, maar na het geproefd te hebben, ben ik overtuigd geraakt dat het toch wel lekker is. Daarna zijn we nog even door de stad heen gelopen, want deze week is er namelijk het filmfestival in Malaga. In de hoofdstraat ligt een hele lange rode loper en overal staan infoborden en de hele stad was vol met mensen.

 

Op zaterdag besloot ik om eens een keer cultureel te gaan doen en de stad in te gaan. Het is hier nu nog niet zo druk in Malaga wat betreft toeristen, dus je valt meteen op als je met je fotocamera rondloopt. Het was vandaag best wel fris (en koud, 14 graden) en aangezien ik geen jas had meegenomen was ik rond 15uur weer naar huis gegaan. ’s Avonds heb ik gewoon thuis lekker rustig aan gedaan. Om 21 uur waren we namelijk bij Melina uitgenodigd voor een huisfeestje. Ze had allemaal vrienden van haar uitgenodigd, uiteindelijk waren er zo’n 25 mensen. Een paar kenden we al van het uitgaan, maar de meerderheid nog niet. Iedereen was echt super aardig, dat bleek wel, want om 06.00 uur waren we er nog, haha. Uiteindelijk besloten we maar om bij Melina te blijven slapen. Het was binnen echt een zooi geworden, dus ik heb haar tot 14 uur geholpen met opruimen. Daarna gingen we met z´n tweeën door naar het strand. Eenmaal daar aangekomen stond er een harde wind en was het zelfs te koud om gewoon op het strand te gaan liggen. Vier jaar geleden is Melina ook bij een gastgezin verbleven. Zij hebben een restaurant aan het strand waar we langs zijn geweest. Die vrouw was helemaal blij/emotioneel, dat was wel leuk om te zien. Uiteindelijk hebben we een pizza gekocht in één van de supermarktjes die wél op zondag open is en hebben dit bij haar thuis opgegeten.