Week 4 (27-03-2017 / 02-04-2017)

Deze week was er weer een nieuwe klasgenoot die ons kwam vergezellen, een wat oudere dame uit Duitsland. We hebben deze week weer veel geoefend met de, tot nu toe twee van de zes, verschillende soorten verleden tijden. Er zijn zoveel regels en uitzonderingen dat je op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer ziet, maar alsnog is het allemaal goed te doen en bij te houden. Deze vrijdag hebben we niveau A1 uit het Europese referentiekader afgesloten en aanstaande maandag gaan we verder met niveau A2. Tevens was het ook de laatste dag van Alice & Luke en Johan. Aan het eind van de dag hebben we met zijn allen nog een afscheidsfoto gemaakt in de tuin. Van Melina kreeg ik alvast de sleutel van het huis, want vandaag was het namelijk alweer de laatste dag bij het gastgezin. Ondanks het feit dat ik met open armen door hen ben ontvangen, de ouders als de kinderen en de oma super aardig zijn en ik onwijs veel van hun heb geleerd, was ik ook wel blij om te vertrekken. Ik vind het gewoon fijn om mijn eigen plekje te hebben en mijn eigen ding te doen en dat kon daar niet echt. Als ik maar even in mijn kamer zat om bijvoorbeeld zo’n stukje te typen of om mijn huiswerk te maken, dan hing Sara al meteen om mijn nek om met mij te spelen. Deze dagen heb ik mij wat meer teruggetrokken en ben ik na schooltijd direct doorgegaan naar het strand om mijn huiswerk te maken en te genieten van het lekkere weer. Al met al denk ik dat ik een goede keuze heb gemaakt om zowel in een gastgezin als zelfstandig te verblijven. Vooral de keuze voor een gastgezin lijkt misschien een beetje eng, maar ik zou het zeker aanraden. Naast het feit dat je de taal sneller oppikt, leer je ook zoveel andere nieuwe dingen!  

 

Vrijdagmiddag toen ik terugkwam van school en ik mijn koffer aan het inpakken was, had ik toch ook wel een gek gevoel. Het hoofdstuk waar ik het meest nieuwsgierig en benieuwd naar was, was al bijna ten einde gekomen. Sara en Alba zaten de hele tijd bij mij in mijn kamer terwijl ik mijn spullen aan het pakken was. Ze vroegen telkens aan Silvia: ‘Mama, mag Chayenne niet nog langer blijven?’, ‘Mama, ik wil met Chayenne mee naar Nederland’ en tegen mij zeiden ze al een paar dagen: ‘Kan je niet aan je school vragen of je hier nog twee maanden kan blijven?’. Zulk soort dingen zijn dan wel weer heel schattig, haha. In de avond gingen ze met z’n alle voor een auto kijken, want hun auto was van de week kapot gegaan. Zij waren rond 20.00 uur weer terug en toen hebben we voor de laatste keer samen gegeten. Ze hadden groentekroketjes gemaakt met een rijstsalade. Zoals gewoonlijk weer erg lekker. In de avond had ik met één van de locals afgesproken die we in chiquita hebben leren kennen, en voordat ik weg ging vroeg ik aan Silvia welk tijdstip zou schikken om de volgende dag te vertrekken. Ik zei dat ik het liefst rond 11/12 uur weg wilde gaan, omdat we op zaterdag in de middag al plannen hadden gemaakt. Ze zei tegen mij dat ik weg mag gaan wanneer ik wilde en mijn spullen op elk willekeurig moment op mocht halen. We waren uiteindelijk weer pas rond 04.00 thuis gekomen, maar ik had mijn wekker wel al om 09.00 uur gezet om ’s ochtends gewoon rustig de tijd te hebben. Toen ik mijn kamer uit kwam, stond mijn ontbijtje alweer voor mij klaar. Ik wist niet zo goed hoe ‘het afscheid’ zou verlopen, dus ik bleef maar gewoon op de bank zitten tot 11 uur, haha. Rond 11 uur ging Javier weg naar zijn werk en hij gaf mij twee zoenen en vertelde mij dat, als ik iets nodig heb of langs wil komen, ik altijd bij hen aan kan kloppen. Ik vond het heel aardig dat hij dat zei, het zijn echt hele behulpzame en warme mensen. Ik weet niet waarom, maar ik was er eigenlijk een soort van vanuit gegaan dat zij mij bij mijn nieuwe stek af zouden zetten, maar opeens bedacht ik me dat hun auto het niet meer deed. Deze ochtend was een vriend van Melina uit Duitsland overgekomen en hij had een auto gehuurd. Ik belde haar op met de vraag of zij mij misschien op zouden kunnen pikken. Binnen 10 minuten stonden ze in de straat. Ik had wel mazzel dat dit kon, haha. Volgens mij was Silvia vandaag een beetje ziek, want ze liep al de hele tijd in haar pyjama rond. Ze was ook al een uur aan de telefoon, dus op een gegeven moment onderbrak ik haar maar en zei ik: ‘Ik ga’, haha. Ze knuffelde mij helemaal en gaf me ook twee zoenen en zij dat Alba en Sara mij zeker gaan missen. Ook zei ze dat ik altijd langs mag komen wanneer ik wil. Ik denk dat ik dat sowieso nog wel een keer ga doen! J Sara sprong ook om mijn nek om mij gedag te zeggen. Alba was een beetje verlegen en wilde/durfde niet. Silvia hielp me om mijn koffers mee te nemen naar de poort, want Melina en haar vriend stonden aan het eind van de straat te wachten. Bij de poort gaf Silvia mij nogmaals een knuffel en toen ik weg liep, kwamen Sara en Alba achter mij aan rennen. Ik tilde hun op om hun ook nog een knuffel te geven en zei dat ik sowieso nog een keer langs zou komen.

 

Een vriend van Melina, Marcel, en een ander Duits meisje, Vicky, die hier in Januari les volgde, waren dit weekend allebei overgekomen en Melina had mij en Suzanne uitgenodigd om met hen op pad te gaan. Rond 12 uur had ik zo goed als wel al mijn spullen neergezet en besloten we om als eerst langs de Mercadona te gaan. Aangezien we nu een auto tot onze beschikking hadden, konden we genoeg inslaan. Het is namelijk een hele opgave om met dit warme weer boodschappen de berg op te sjouwen. Aangezien Marcel nog nooit eerder in Malaga was geweest, zijn we daarna gewoon de stad in gegaan. Op een bekend pleintje hebben we tapas gegeten. Voor de rest zijn we langs alle highlights gelopen. We sloten af met een wandeling langs ‘Malagueta’, het bekendste strand van Malaga. In El Palo zijn maar een paar mensen op het strand te vinden, maar hier ligt het al helemaal vol. We hadden de auto trouwens in een parkeergarage gezet, want op straat is het bijna onmogelijk om een plek te vinden. De parkeergarages/plekken zijn echt super smal hier en het ging steeds net goed, haha. Rond 19 uur hadden we de auto eindelijk uit de garage gekregen en wilden we weer terug rijden naar El Palo. Het is maar zo’n 7 kilometer van het centrum, maar we hebben er 75 minuten over gedaan, haha. Telkens leidde de gps ons naar wegen waar werkzaamheden waren of we namen zelf de verkeerde afslag. Het merendeel van de wegen zijn eenrichtingswegen, dus we bleven maar rondjes rijden.  Rond half 9 waren we thuis en ik besloot even een uurtje een powernap te doen. Rond 23 uur, na ons te hebben opgefrist en te hebben gegeten, gingen we weer richting het centrum. Allereerst gingen we naar de mojito-bar om een, jawel, een mojito te drinken. Vervolgens waren we naar een nieuwe discotheek gegaan, maar na uurtje gingen we daar alweer weg, omdat ze geen leuke muziek hadden. Daarna zijn we verder gegaan naar de Wengé. Ik en Suzanne besloten om de laatste bus terug te nemen rond 03.00 uur. Het leek me beter om een keer een beetje ‘op tijd’ naar bed te gaan, haha. In de vroege uurtjes hoorde ik die anderen thuis komen. Melina zei dat ze morgen, zondag, een beetje bijtijds weg wilde gaan om een ander plaatsje te bezoeken. Ik wist al dat hier toch niks van terecht zou komen, haha. Uiteindelijk gingen we rond 14.30 weg naar Torremolinos. Dit was maar zo’n twintig minuten rijden. Dit is echt zo’n typische badplaats, er waren alleen maar toeristen te vinden. Dit betekende overigens niet dat het er niet mooi was. Er stonden heel veel zandsculpturen en het strand stond vol met palmbomen. We hebben lekker ge-chilld en langs het strand gelopen. Rond 18 uur zijn we weer teruggegaan om ons klaar te maken voor weer een avondje chiquita cruz!